Met de Cessna naar Milaan, leg 1 en 2.
Om bij te blijven op keukengebied bezoek ik altijd de Eurocucina in Milaan. Dit is een beurs waar alle toonaangevende keukenmerken (uiteraard dus ook Snaidero) zich presenteren. Het stond al lang op mijn lijstje om het een keer met de eigen Cessna te doen, de vorige keren ben ik met gehuurde toestellen zoals een Cessna 182 of Cirrus SR22 gevlogen. Dáárvoor weer was het met de airliners (KLM/Easyjet etc.) maar ik vond zelf vliegen toch wat leuker en handiger. Op deze pagina staat de vlucht van Eurocucina 2010. De laatste keer was ik naar Milaan Malpensa gevlogen, maar dit veld was enkel IFR (mijn eigen kist is enkel VFR) en het was nogal prijzig. Zodoende is voor 2010 gekozen voor Bresso, dit veld ligt trouwens ook nog dichter bij Rho (daar is de beurs) als Malpensa.
Leg 1, van EHMZ naar LFLH (Chalon Champforgeuil).
Heel vroeg in de morgen (4:33 UTC) zijn we vanaf Arnemuiden vertrokken met de Cessna 150 N2024. Net als vorige keer heb ik een (vliegende) klant gevraagd om mee te gaan. Deze meneer is goed bekend in het Alpengebied en dat is natuurlijk wel zo handig. Vanaf Arnemuiden (EHMZ) zijn we naar het baken CIV gegaan bij Chievres in België. Lekker stil op de radio zo vroeg en na het passeren van de grens met Frankrijk worden we overgezet op Lille info. Vervolgens gaan we naar het VOR baken CTL (Châttilon ten westen van Reims). Grappig is dat we op een gegeven moment overgezet worden op Paris info die echter nog niet wakker zijn (pas om 7.00u UTC open). Nóg stiller op de radio dus.
Na CTL gaan we naar het baken TRO (Troyes). Na Troyes gepasseerd te hebben komen we op een gegeven moment bij D- airspace ten westen van Dijon. We mogen er gewoon doorheen. Zodra dit is gebeurd zijn we zo goed als op het vliegveld Chalon waar we na een goede 3 uur landen. Eigenlijk was de eerste leg geheel zonder bijzonderheden en ging alles vlot en soepel.
Op Chalon kun je gewoon AvGas tanken en op de radio praten ze Engels. Voor de rest (buitenom radio) is alles Frans wat de klok slaat. Ze hebben trouwens ook Jetfuel op Chalon.
Inmiddels staat de kist weer afgetankt klaar.
Hierboven de stad Chalon zelf vanuit de lucht gezien.
Leg 2, van LFLH (Chalon Champforgeuil) naar LIMB (Milano Bresso).
Na afgetankt te zijn op Chalon bekijken we eerst het weer. De oorspronkelijke route ging langs Cannes, er zitten daar echter wat CB`s (onweerswolken) in de lucht en door de Alpen is het juist mooi weer. Dus een nieuw plan gemaakt door de zgn. kleine st. bernhard en na de koffie gaan we weer op pad.
Het eerste leg gaat naar VOR baken CBY (iets ten westen van Annecy). Nu moet er echt geklommen worden en begint het echte werk. Na het CBY baken zetten we koers naar het Franse veldje Albertville (LFKA). Inmiddels zijn we dan al naar 9500ft geklommen en kan de kist level vliegen.
Allereerst is het natuurlijk zaak om flink te gaan klimmen. Met mijn kistje duurt dat wel even. Maar daarom heb ik wel genoeg tijd over om een foto te maken.
In de buurt van Chambery komt er een klein beetje bewolking, maar op zich is dat geen probleem. We hebben nog prima grondzicht.
Zodra Albertville in zicht komt zetten we koers naar de Monte Bianco. De Monte Bianco is 15777ft hoog, dus overvliegen is een probleem. De bedoeling is om langs de zuidkant van de berg te vliegen en dan het verboden gebied (wat nóg iets zuidelijker ligt) te ontwijken. Het hoogste punt op die route is dan 8254ft, dus is er nog genoeg ruimte.
Een paar minuten voor het bereiken van de Monte Bianco hebben we dit uitzicht.
De berg links is de Monte Bianco dus.
Nog een keertje de Monte Bianco.
Hij komt toch steeds dichterbij...
En dat is `m dus van dichtbij (de Monte Bianco dus of Mont Blanc zoals ze `m in Frankrijk noemen).
En nu ben ik `m dus gepasseerd. De pas links moet ik trouwens niet in hoor, die gaat weer richting Zwitserland.
Ook op 9600ft maakt de N2024 dus nog een aardige grondsnelheid (alles is relatief natuurlijk...) van 81 knopen. De rode vlek op de GPS is de Monte Bianco.
Nu ben ik dus net de Monte Bianco gepasseerd.
Hier moet je dus een bocht om de berg over rechts nemen richting Aosta.
En zo draaït N2024 het dal van Aosta in, het is hier nog steeds in de Wintersport sfeer. Eenmaal in het dal ga ik maar alvast zakken omdat je het laatste stuk bij Milaan erg laag uit moet komen (je moet dan onder de 2000ft blijven en dat is niet AGL).
In het dal dus ben ik gaan zakken, dit is dus al een stuk lager op zo`n 8000ft.
De rode vlakken op de GPS zijn dus de bergen. Inmiddels zitten we al een tijdje in Italie en gaat het echt opschieten. Aan het einde van de pas (bij het dorpje Settimo Vittone) gaan we het bergachtige gebied uit en gaan we naar het oosten toe.
Hier een dorpje zomaar in het dal van Aosta.
Een paar haarspeldbochten in de berg.
En dat is Aosta.
Nog een keertje Aosta.
Het vliegveld van Aosta (LIMW).
We zitten nu precies boven het vliegveld van Aosta, raampje open en zo ver mogelijk inzoomen en dan zie je dit.
En hier vliegen we het dal uit bij Settimo Vittone.
Eenmaal uit het dal slaan we als het ware linksaf en houden we de bergen aan onze linkerzijde.
Ten noorden van Biella (er zit daar een verboden gebiedje) houden we Romagnano (RMG) aan. Om uit de Alpha airspace van Malpensa te blijven moeten we na Romagnano onder de 2000ft blijven. We moeten nu ietwat noordelijker gaan vliegen om uit de Alpha airspace van Milaan te blijven.
We zijn nu al vrij dicht bij Milaan. Dit is in de buurt van het Romagnano baken (RMG).
Het Lago Maggiore bij Arona. We houden nu zo ongeveer het vliegveld van Varese aan (LILN). Dit veld leek in elk geval niet zo actief.
Dit is de haven van Arona, we vliegen nu Piemonte uit en Lombardije in.
Varese, de lange streep van links naar rechts is de landingsbaan van het vliegveld (LILN Varese Venegono). Het hotel wat we voor vannacht hebben geboekt is hier niet ver vandaan.
Nog een keertje het vliegveld van Varese. Ik zit nu echt heel dicht tegen de Alpha Airspace van Milaan aan. Aan mijn rechterhand ligt Malpensa (daar was ik geland bij de vorige Eurocucina (op een IFR vliegplan).
Vervolgens houden we Saronno (SRN) aan waar we al gauw zijn. Op de radio van Malpensa is het af-en-toe wel een beetje een babylonische spraakverwarring. Als ze November Due Zero Due Quattro bijvoorbeeld oproepen moeten ze wel een paar keer herhalen voordat het qwartje valt dat het om de N2024 gaat. Affijn, we komen er uiteindelijk wel uit.
Na Saronno kunnen we over naar de radio van Bresso zelf. Via punt Charlie (Chimney) komen we bij het veld.
We mogen nu een direct base maken op baan 18. Ook deze leg was iets meer als 3 uur.
Eenmaal op Bresso (LIMB) geland kom ik er achter dat ze er aardig Engels kunnen spreken. Natuurlijk hebben ze er AvGas. Hoewel er flink wat luxe turboprops staan hebben ze géén Jetfuel. Het zijn er aardige mensen en de N2024 mag bij ze binnen slapen in hun hangar. Als je er vragen hebt trouwens wordt je netjes geholpen door Luca Salvadori.
In Milaan gaan we maar even een Italiaanse krant lezen met een koffie er bij...
In Milaan rijden ze ook Saab, maar zoals het een Italiaanse auto betaamt zitten zelfs nieuwe Saabs hier al onder de krassen en deukjes. Nog een reden om niet zelf met de auto naar de beurs te rijden.
Het zag er uit, nadat ik de foto gemaakt had werden we gelijk ondervraagd (maar foto toestel kregen we wel terug).
De dag erna bezoeken we de Eurocucina en met name natuurlijk de stand van Snaidero.
De dag er op vlieg ik weer terug naar Midden Zeeland met de n2024, onderweg terug werd ik hier gespot vanuit een Piper Aztec.
